.png)
Heel lang geleden in een mooi dorp met kleine rieten huisjes gebeurde er iets waar ik jou nu over ga vertellen Ongeveer 1000 mensen leven in dit dorp Daar leefde een bakker een sleutelmaker een paar mijnwerkers een leraar en veel andere mensen met verschillende banen
Ieder van hen leefde samen met hun familie huisdier vrouw en kinderen ... Er waren peuters baby's pubers en jong volwassenen Dit verhaal gaat over je bent jezelf of een illusie
Sommige van de kinderen vonden het leuk om bij de waterval te spelen iets verder van het dorp Natuurlijk vonden de ouders dit geen goed idee omdat zij dachten dat dit soort plezier heel gevaarlijk kan zijn Angst is niet mijn richtlijn Redenen om niet lief te hebben
Heel dichtbij de waterval waren een paar kleine bosjes Precies langs de bosjes stonden een paar paddenstoelen en onder die paddenstoelen leefde Adao Adao was een lieve kleine kabouter en hij had ook een tweelingbroer Gabo Adao was heel klein en levenslustig en zo was Gabo ook Adao had rood haar met vlechtjes en zo was Gabo ook
Adao had een Magische hoed en zo had Gabo ook Ze maakten allebei hun eigen kleren Ja met een piep klein naai machientje dat hun moeder hun als geschenk had gegeven toen ze het een goed idee vond dat Gabo en Adao op zichzelf gingen wonen
Ver weg, heel ver weg van hun vaders thuis
Adao en Gabo zijn identiek Ze lijken heel veel op elkaar niemand weet precies wie wie eigenlijk is? Oké vanaf de buitenkant lijken ze sprekend op elkaar maar niet vanaf de binnenkant verschillend Zij hadden allebei een compleet verschillend visie Ze gedroegen zich verschillend Ze gedroegen zich zelfs bijna compleet tegenovergesteld
Adao bijvoorbeeld was altijd aan het denken over hoe hij andere mensen kon helpen Gabo leefde alleen voor plezier en had het vermogen om van alles te doen dat hem deed lachen ook al bracht Gabo’s gedrag andere mensen in problemen
Op een nacht ging Adao vroeg naar bed en Gabo dacht na over een plan om weer plezier te hebben Hij ging naar zijn kleine “naald en garen werkplaats” waar hij en zijn broer die naaimachientje heeft die zij van hun moeder hadden gekregen en eenmaal daar begon hij meer hoeden te maken Hij had voor iedere persoon van het dorp een hoed gemaakt
Maar hij gebruikte alleen 6 verschillende kleuren de 7e is Magisch: sommige waren zo groen als gras andere wit als papier weer andere zo rood als vuur ook maakte hij sommige blauw als de lucht andere geel als de zon en als einde zwart als de nacht Magisch is Oranje
Zo lijken de hoeden precies op andere hoeden maar het interessantste aan deze hoeden is ze zijn onzichtbaar voor het menselijk oog
Alleen kabouters feeën tovenaars heksen en andere sprookjes figuren konden dit zien Maar dit is niet alles: wat deze hoeden nog meer speciaal maakten is dat wanneer men een hoed gebruikte iets raars gebeurde wanneer iemand deze hoed droeg en deze gebeurtenis maakte Gabo zo aan het lachen en had heel veel plezier
Toen hij klaar was met het maken van al deze hoeden en terwijl iedereen in het dorp aan het slapen was Ging Gabo ieder huis bezoeken en zette stiekem een hoed op bij iedere bewoner Iedereen droeg een hoed: ouders en kinderen grootouders en baby’s Maar ze waren onzichtbaar en niemand wist het
De volgende morgen toen de dorpelingen op stonden iets heel vreemds gebeurde Fermin een avontuurlijke jongen durfde ineens niet meer zijn huis te verlaten Toen zijn vriend op bezoek kwam om te vragen om te spelen zei Fermin: “Ik ga niet naar buiten het is veel te gevaarlijk Ik kan in de rivier vallen?” Fermin’s moeder begreep niet wat er gebeurd was met haar zoon Normaal is hij heel moedig en daardoor kwam hij regelmatig in de problemen Hij nodigde altijd andere kinderen uit om naar de gevaarlijke rivier te gaan
De aandacht van de vrouw ging nu naar iets anders want op dat moment kwam haar buurvrouw Donna verbitterd en huilend aanlopen omdat zij haar taart had verbrand die zij aan het bakken was voor haar man en ze zei: “Ik ben nergens goed voor! ik kan beter vertrekken naar het bos en me laten opeten door de beren snik”
“Mijn buurvrouw huilt?” dacht Fermin’s moeder“ Zij die zich nooit zorgen maakt om iets?”
Donna was zo’n zekere persoon soms leek het net alsof ze helemaal geen gevoelens had Je zag haar nooit angstig of verdrietig en eigenlijk ook niet blij Het lijkt alsof haar motto is: “Alles is zoals het is en blijft zoals het is” Maar vandaag? “Wat is er aan de hand met haar?” Het lijkt alsof haar gevoelens van verdriet los komen en dat dit haar emotioneel overweldigt
Deze gebeurtenis werd ook gestoord omdat een explosie werd gehoord en Fermin zijn moeder en Donna renden naar de plaats waar zij dachten waar het geluid vandaan kwam Aangekomen zagen zij al dorpelingen erbij staan Veel mensen waren gekomen geschokt en wilden weten wat er gebeurd was en daar vonden ze Arturo
Arturo werd gekend al een stille verlegen en eenzame jongen Het leek alsof hij nergens interesse in had wat allemaal om zich heen gebeurt Maar vandaag was er niks te zien van die personage Ineens had hij het gevoel uit nieuwsgierigheid om meer te weten te komen over onze planeet en hij startte een experiment dat de oorzaak was van die explosie
Arturo zat onder het as zoveel dat sommige hem helemaal niet herkende in het begin Een ding is zeker: hij had een sterke drang om te onderzoeken en nog meer onderzoeken Je zag aan hem alsof hij zich geen zorgen maakte omtrent de puinhoop die hij veroorzaakt had
Dicht in de buurt van hem stond Rodrigo zijn broer normaal een makkelijk afgeleide en vergeetachtige jongen Sommige zeggen dat hij zelfs zijn eigen naam vergeet Maar niet vandaag Daar stond hij langs zijn broer ratelde de namen op van iedereen die leeft in het dorp en noemde de geboortedatums en vertelde uitgebreid over ieders favoriete eet gewoonte en hun favoriete kleur
Niemand kon verklaren wat er gebeurd was Het is zeker dat er iets was gebeurd Als ze wat beter opgelet hadden misschien hadden ze dan Gabo ontdekt achter de bosjes, proberen niet te laten zien dat hij lacht
Adao wist meteen wat er gebeurd was Hij kon de hoeden zien omdat deze hoeden niet onzichtbaar zijn voor hem en hij kon wel raden dat zijn broer betrokken was bij dit probleem
Adao weet heel goed om mensen te helpen Wisten ze maar dat ze hoedjes dragen Dan weten ze ook dat ze hun hoed mogen afzetten Maar Adao wist ook dat het niet eenvoudig is omdat mensen dit vaak niet in de gaten hebben sommige mensen zien zelden zichzelf
Adao dacht ik moet nu handelen maar wilde niet gezien worden door de mensen daarom besloot hij te wachten totdat het donker is Hij bleef in de buurt om meerdere problemen te voorkomen
Net voor zessen in de namiddag sommige mijnwerkers liepen terug naar huis na een lange dag hard zwoegen in de mijn. Daar waren Fermin’s vader en Donna’s man Ze liepen zingend en vrolijk langs en maar praten over hou fantastisch het is om te werken in de mijn Hun vrouwen konden niet geloven wat ze hoorden omdat normaal gesproken de mannen alleen maar klaagde over hun gevaarlijke en onplezierige werk daaronder
Laat in de nacht toen iedereen sliep Adao ging naar elk huis in het dorp Fluisterend in ieders oor vertelde hij: “Je draagt een hoed - realiseer je dat goed” De volgende morgen toen ze wakker werden en nog voordat ze goedemorgen zeiden herhaalden ze: “Je draagt een hoed – realiseer je dat goed” Zelfs de baby’s – Natuurlijk konden ze niet spreken maar zij bewogen hun kleine hoofdjes en neuriënde een half toontje
Verschillende mensen kwamen bij elkaar in centrum van het dorp en in plaats van elkaar te begroeten zeiden ze op hetzelfde moment: “Je draagt een hoed – realiseer je dat goed” Pas toen voelden ze met hun handen hun hoofden en opeens kregen de hoeden vorm en kleur
Mensen zagen dat op ieders hoed iets opgeschreven stond: op de witte hoeden stond “Informatie” geschreven Rodrigo en veel andere dorpelingen droegen witte hoeden Arturo en andere mensen droegen een groene hoed met de tekst: “Creativiteit” Op de zwarte hoeden stond “Problemen” en natuurlijk had Fermin een hoed van deze kleur
Fermin's moeder had een blauwe hoed met de naam “Observeren” erop Haar buurvrouw en andere mensen droegen een hoed waarop stond “Emotie ”en was rood De mijnwerkers en andere hadden een gele hoed op waarop “Optimistisch” op de voorkant geschreven stond Ik voeg toe Oranje Zoek eerst het Koninkrijk der Hemelen want dat ben je
Fermin’s moeder stelde voor dat iedereen onder elkaar zijn hoed mag uitwisselen maar zij heeft besloten om de blauwe te houden om anderen te blijven observeren Ineens werd het duidelijk voor de mensen dat het gedrag veranderden alsof het gecontroleerd werd door de woorden op ieders hoed
Na regelmatig gewisseld te hebben met de hoeden besloten zij allen “iets” dat hun leven voor altijd veranderden
Midden in het centrum van het dorp maakten ze hele grote hoed van klei. Daarna, met een hamer en beitel schreven zij iets op een steen, dat neergelegd werd bij het grote monumentale sculptuur
Op de steen staat het volgende:
Wanneer je jouw buurman wil leren begrijpen, dan draag zijn hoed.
En wanneer je conflicten wil oplossen, dan neem controle over de hoeden
Sinds die dag leven de dorpelingen lang en gelukkig, begrijpen elkaar met de zekerheid dat iedere situatie kan begrepen worden wanneer je kijkt uit verschillende Points of Views
Niets werkelijks kan bedreigt worden Niets onwerkelijks bestaat Hierin ligt de vrede van God
Warme groet,
Martin de Opkomende Zon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten