Een Stem uit Atlantis

HAAR LIGGING & LEVENDE LEGENDE

Inleiding & instructie door Remon Reiziger in de Ruimte:

Atlantis; u treft hier een grensverleggende studie en overdracht aan in de geheime leer. Meester Ankhmania, was Heer en Meester van Atlantis, een kosmische God zou u hem noemen en dat is hij ook. Op dit moment is hij nog steeds geestelijk bewaarder van de Grote Piramide van Cheops in Gizeh en beschermer van de werkelijke geheimen. Hij is de bezieling van de Ankh zelf. De Ankh qua vorm. Meester Ankhmania is na het verzinken van Atlantis verbonden gebleven met de Aarde, omdat de Aarde de kennis van Atlantis via piramide-energie nodig had, maar ook zijn kennis en wetenschap, die zoals u zult begrijpen, die van de mensheid van de Aarde ver, maar dan ook zéér ver, overstijgt. Synchroon lopend aan zijn grote liefde voor de planeet Aarde, haar noodzakelijke evolutie en haar mensheid tot op de dag van vandaag en zelfs ver in de toekomst.

DE EERSTE AANGESTELDE GOD…

Meester Ankhmania was de eerste aangestelde God van de Aarde zou je kunnen stellen, als vormgever van Atlantis, was hij eerder verantwoordelijk dan onze huidige God in dat tijdperk. Uit hem kwam de impuls om na het tijdperk van Lemuria, Atlantis te stichten en veel later daarna Egypte. 

Onze God Ariadne, van de Aarde, was soms wel aanwezig op Aarde, maar was nog niet definitief aangesteld door de hoogste kracht in het Universum; de Omnicreativiteit, de Schepper van het AL, van wie onze God Ariadne, een rechtstreeks kind is. Pas na de ondergang van Atlantis -250.000 jaar geleden- is onze God Ariadne, definitief aangesteld over onze planeet en liet Hij zielen uit Zichzelf geboren worden door Zich –voor de helft- op te splitsen in kleine stukjes Goddelijke Bezieling. Vaak niet groter dan een cel, een gen, daaromheen is onze ziel -en van al wat leeft op Aarde- gebouwd. Dat staat garant voor ons bestaansrecht en invulling van het hele rad van wedergeboorte. 

De invulling van dat rad van wedergeboorte beslaat gemiddeld een periode van 250.000 tot 450.000 aardse jaren, voor sommigen zelfs 500.000 jaren, afhankelijk van uw tempo. Onze ziel, de Godsvonk, is eeuwig, is onschendbaar. Kan niet en nooit verloren gaan, het is diezelfde ziel die steeds weer opnieuw reïncarneert. Later, na het hele rad van wedergeboorte te hebben ingevuld en daarna het restant van uw bereikte afstemming in de astrale wereld te hebben ingevuld, kan u indien u dat kiest; of opgaan in de Godsbron om Hem met uw kennis te versterken- of u kiest voor een nieuwe cyclus op een andere planeet in de kosmos. En weer een andere planeet en weer en weer. Nu zijn er nogal wat planeten… dat bedoel ik, Remon, dus met: uw ziel is eeuwig, het eeuwige van de Schepping, van de kosmos, niet het beperkte ‘eeuwig’ van de mensheid van de Aarde… “Ik beloof u (3 jaren) eeuwig trouw, (als ik dat op kan brengen)…” Maar pas op, u bent en blijft ten allen tijde verantwoordelijk voor uw uitspraken!

GEN(EN)SIS…

Die Godsvonk, daaromheen ontstond een stoflichaam, aangepast aan de Aarde, dat werden de mensen, bezield met een ziel, een stukje God, wat veel later werd omschreven als: “Naar Zijn Beeld en Gelijkenis Schiep Hij hen…” Dat slaat niet op het uiterlijk van God -zo God een vast uiterlijk heeft- want Hij kan elk uiterlijk aannemen. Het ‘uiterlijk van God’ aannemen op Aarde zou onmogelijk zijn gezien de steeds wisselende veranderingen en zeer hoge trilling van deze hoge kosmische kracht van Kennis en Liefde. U zou bovendien dat uiterlijk vastleggen en u daardoor beperken in evolutie. U zou ver van tevoren volledig verbranden vanwege het grote verschil in trilling, die ver en ver boven die van het atoom uitstijgt. Maar de bijbelse uitspraak van “Naar Zijn Beeld en Gelijkenis” slaat op het kleine afgesplitste stukje ziel, een gen, gekregen, goedgevonden en verstaan, van God, de bezieling van God, in elk mens, dier, mineraal en plant aanwezig. Geruime tijd na de ondergang van Atlantis, verscheen samen met God, het Genesis aan de horizon, de mensen kregen toen voor het eerst ‘Gen(en)’sis van God mee om te overleven op Aarde als mens met een ziel, die steeds weer leven na leven, het rad van wedergeboorten ging invullen om via dat Goddelijke ontwerp tot uiteindelijk kosmisch bewustzijn te kunnen komen. De hoogst haalbare afstemming voor een mens op Aarde!

Dit verhaal over Atlantis is dus het verhaal van ver vóór de eerste optekeningen in de veel later sterk verschreven bijbel. De zondvloed in de bijbel, zijn de naweeën van het vele water wat door het verzinken van Atlantis verplaatst is voordat de Aarde weer tot enige rust kwam. Ook: ”De duisternis lag over de wateren,” is het stof dat zeer langzaam aan het zakken was na de atoomexplosie van Atlantis. “Er zij Licht;” het stof was gezakt naar de aardbodem, de Zon brak door… God Ariadne, trok Zijn Goddelijk Plan en gaf Zijn kinderen na het verzinken van Atlantis, opnieuw bestaansrecht.

DE ARK DES VERBONDS, DE HEILIGE GRAAL EN DE ANKH…

De Graalbeker. Wetenschappers zijn in de loop van de laatste honderd jaar bezig geweest om de herkomst van die Graalbeker te zoeken. Zij denken te weten, dat die Graalbeker in Engeland te vinden is. En anderen zeggen, dat hij in Frankrijk te vinden is. De Graalbeker stamt af samen met dat wat men toen een sarcofaag noemde -de Ark Des Verbonds- samen met de Ankh, uit Lemuria en Atlantis. De Graalbeker zelf heeft zijn bezieling gekregen in Atlantis. Zoals een edelsteen slaapt en niets doet, maar het leven krijgt wanneer u ermee gaat werken, zo is het met de Graalbeker ook geweest. De Ankh, de Graalbeker en de Ark Des Verbonds, speelden een belangrijke rol in Atlantis. Vele woningen, vooral van hogepriesters, hadden de vorm van een piramide in Atlantis. Zij waren is staat via die piramidevorm contacten aan te gaan en te onderhouden met vele kosmische krachten en ‘Goden’ die de Aarde veelvuldig bezochten in hun grote ruimteschepen. Zij stonden opnieuw aan de basis van -het eerder Lemuriaanse- en later Atlantische ras, wat moest leiden tot een conjunctuur van kosmisch bewustzijn. Kinderen werden uit kosmische vermengingen en mutaties geboren, maar het bewustzijn van die kinderen in Atlantis, was te vergelijken met een kind dat wij nu kennen op de leeftijd van 10 a 12 jaar. Het was direct zelfstandig, kon analytisch denken, kon combinaties maken. Zij hadden veel van de kosmonauten in zich.

TIJD, LEEFTIJD & LIGGING…

Veel is er geschreven over Atlantis, veel is er naar gevoel -maar zonder de juiste kennis te hebben- geopperd en als waarheid aangeboden in dikke boeken. Sommigen zaten dicht bij die waarheid, zij zijn het die ook in Atlantis geleefd hebben, hun wortels daar gekend hebben in hun eerste levens. Weer anderen pretenderen ‘het zeker te weten’ en zitten er totaal naast. Geldzucht en aandacht, spelen vaak een grote aardse rol, ik hoef maar één pagina te lezen van zo’n dik boek, of de andere verhalen over Atlantis op deze site, of verslagen op de TV, om te weten wie en wat met welke intentie en afstemming in bewustzijn, ik voor mij heb. Ook de juiste ligging, leeftijd en ‘hoe lang geleden’ van Atlantis is vaak ter discussie gesteld en met zekerheid deponeert men dan getallen die volkomen onjuist zijn in de hoop dat niemand het beter weet. Maar dat gaat niet op in deze serie “Bewust & Zijn.” Dan gaat men Atlantis beschrijven en wordt een ludiek eiland afgebeeld met veel water eromheen. Ach, dat zou best kunnen natuurlijk, dat er ook zo’n soort eiland was. Maar weet dan dat dat sterk afsteekt tegen de waarheid, niet slechts één eiland, Atlantis was groter dan het huidige Afrika! Al deze hypotheses zijn dan gedaan in dat wat de schrijvers ZELF bevatten kunnen in hun creativiteit, maar, niet in staat om al gericht grensverleggend te kunnen denken, al dan niet in –of via- een of meerdere regressie ervaringen, of nachtelijke uittredingen naar de trilling van Atlantis. 

WANT DE WAARHEID OVER LEMURIA EN ATLANTIS,

IS FANTASTISCHER DAN U IN UW STOUTSTE DROMEN KAN BEDENKEN! 

“BEWUST & ZIJN”

Dogmatisch ingestelde mensen zullen dan ook afhaken na kennisneming van dit artikel, het misschien veroordelen, maar zij kunnen nog niet anders, hun bewustzijn is niet toegankelijk voor deze hogere materie. Zeker die groep die dan zegt: ’ja…, maar dát staat niet in de bijbel, (dus is het niet waar)…” Inderdaad, dat staat niet (meer, of heeft er nooit ingestaan) in de bijbel… Deels door onkunde van de kennis, deels door bewuste verwijdering omdat het niet in het plan van de kerken paste. Maar niet ik, Remon, maar u zelf selecteert zich dan uit en bent nog niet toe aan de hogere kennis. Dat is niet slecht, natuurlijk niet, maar dat is zoals het is en heeft te maken met het nog maar pas –of reeds al bereikte- evolutiepeil van uw ziel in het rad van wedergeboorten. We hebben het dan over jonge zielen (die nog niet zoveel levens hebben ingevuld) of gemiddelde zielen, oude zielen of zeer oude zielen, die bezig zijn met hun laatste leven op Aarde. Het is maar net wanneer u als ziel voor het eerst in het diepe bent gesprongen, begonnen bent met het invullen van dat rad van wedergeboorten. Pak hier uw kans, verdiept u zich in de hier aangeboden kennis en voeg het toe aan het bewustzijn van uw ziel en laat het daar rusten. U hoeft er verder niets mee te doen en uw bewustzijn zal gestegen zijn in dit leven. Maar nooit zal u meer kunnen zeggen: “dat heb ik niet geweten…” De serie “BEWUST & ZIJN” staat dat in haar bescheiden pogingen niet toe. 

PLATO…

Men haalt Plato aan, maar weet dat de teksten van Plato ook zijn verschreven in de loop der eeuwen. Toch was Plato in een eerder leven wel degelijk een hogepriester in Atlantis en sprak hij met diep respect uit zijn regressiegevoel en verworven kennis. De mens Plato was in dat leven één van de Goddelijke Negen Meesters –Meester Manis- die de Aarde besturen onder Gods hand. Ook was hij veel en veel later de meer herkenbare reïncarnaties van farao Menes, Moses, Michael Angelo en -pas op, oordeelt u niet in een onterechte emotie- Napoleon. Hij gaf sturing in het karma van de wereld, daar waar zijn kracht nodig was. Christus Jezus, en Meester Boeddha, zijn twee van de andere Negen Meesters uit onze astrale wereld die ook een grote bijdrage hebben geleverd zoals u weet. 

Maar ook de vele oude zielen onder hen die dit nu lezen, kennen hun basis in Atlantis. Jongere zielen zullen dit afwijzen, niet begrijpen, naar het rijk der fabelen verwijzen, waaronder vele ‘geleerden’, maar dat zijn gezien hun (karmische) beroepskeuze, ook nog heel vaak –tot bijna altijd- jonge zielen, waarmee ik niets af wil doen aan hun vaak grote kennis, maar die dan ten koste is gegaan van hun gevoel. Zij wijzen af omdat zij later dan de sterke trilling van Atlantis geboren zijn in hun eerste leven op Aarde en dus die hogere trilling missen en (dus) zelfs veroordelen. Gelukkig zijn daar steeds meer uitzonderingen op. “Hoog intelligent, betekent gevoelsarm” droeg de astrale wereld ons over. Een schommeling tussen 50/50% is heel goed, zij zijn het die dan ook nog in staat zijn om grensverleggend te kunnen denken, dit aanvaarden en het ook nog naar buiten durven te brengen.

DE KOSMISCHE MENS…

De bevolking van Atlantis bestond uit levensvormen, geïncarneerd op Aarde vanuit de kracht van Venus, vanuit de liefde en energie van Saturnus, vanuit de overlevering en de wijsheid van Mercurius en kende de techniek der verandering van Pluto. Uit de bezoekers van deze vier planeten ontstond een continent dat Atlantis genoemd werd. Later volgden vele andere planeten -in en zelfs buiten ons zonnestelsel- die zich ook vermengden met de toenmalige levensvormen in Atlantis die een voorbeeld waren geworden voor de kosmos. Er is zelfs sprake geweest op een bepaald moment dat bijna 100 verschillende planeten hun afgezanten stuurden, voor een kort verblijf, een langdurig bezoek, of een definitief bestaan op Aarde. De belichaming van de mens in Atlantis was meer kosmisch dan astraal, maar ook meer astraal dan stoffelijk. Ze kenden een vorm van ectoplasma, kneedbaar, beweegbaar en vervormbaar. Naarmate de periode van Atlantis verstreek, nam het lichaam van vele ‘mensen’ een vastere vorm aan, waardoor ook hun denken op bepaalde processen over het leven vaster werd. Ze vergaten hun verleden, ze verloochenden hun afkomst, kosmisch en planetair, werden mensen van de Aarde.

“BARBA PAPPA’S…”

Atlantis kende een zeer hoge beschaving, men kon zich daar al door de lucht verplaatsen, individueel en collectief. Men kon elke vorm aannemen die men wenste, ook die van water, zelfs die van vuur, een boom, een dier of iets anders. Intelligenties uit de astrale wereld -ze weten daar alles… - hebben ons wel eens overgedragen: “de toenmalige ‘mens’ in Atlantis, is op uw wereld te vergelijken met een huidige serie voor kinderen, die u de “Barba Pappa’s” noemt, maar dan zo, dat zij ook nog alle denkbare vormen konden aannemen…” U moet het zien als een optelsom van een vermenging en mutaties tussen vele buitenaardse wezens, die in het niets leken op de huidige mens. In de periode van Atlantis was man noch vrouw aanwezig. Het was een universeel wezen, dat vanuit zichzelf tot schepping, materialisatie en vermenigvuldiging kon overgaan. Later hebben zij het geslacht via celdeling tot stand gebracht en man en vrouw gemaakt. Ten tijde van Atlantis was de lichaamstemperatuur van een ‘mens’ 38,5 tot 39 graden Celsius in de berekening van onze tijd. Onze huidige temperatuur is heden gezakt tot 37 graden.

DE LIGGING & LEEFTIJD VAN ATLANTIS ONTSLUIERD…

Dan de werkelijke feiten over Atlantis op een rij; haar ligging; Atlantis lag en ligt in de Noord-Atlantische Oceaan, in een lijn gelijk de evenaar, tussen Ivoorkust in Afrika en Venezuela in Zuid-Amerika. Atlantis was geen klein eiland als zodanig, maar een continent, groter dan het huidige Afrika. Atlantis kende een leeftijd van 5436 jaar lang in onze huidige berekening. 

ATLANTIS… AÄRON…ANKH, ARK & ATOOM…

Aan het einde daarvan, 250.000 jaar geleden, (en niet anders, want daar zijn vele foute hypotheses over) is zij verzonken door een geweldige atoomexplosie. Deze atoomexplosie is veroorzaakt door een afgesplitste groep verharde mensachtigen die dachten alles zelf wel te kunnen en de toenmalige kosmische Goden niet meer nodig te hebben, maar ook zelf de macht wilden hebben. Die macht buiten zichzelf zochten, niet beseffend dat de werkelijke macht IN de hogepriesters en de Goden ZELF aanwezig was. De atoomexplosie werd veroorzaakt middels door de -toen al aanwezige- Ark Des Verbonds te openen, in deze sessie genoemd: de sarcofaag. 

De Ark Des Verbonds is altijd al een kleine maar sterke atoomreactor geweest afkomstig van Pluto. De Plutonen gebruikten de Ark onder andere om zich aan het atoom op te laden tijdens hun aanwezigheid op onze planeet. Vele onbevoegden die niet de voorgeschreven kleding droegen (in de bijbel summier, maar wel dringend beschreven) zijn dan ook ogenblikkelijk verbrand toen zij de Ark ondeskundig aanraakten. De ingewijden, waaronder zeker Mozes, maar ook de hogepriester Aäron, hadden de kennis om via de Ark te kunnen materialiseren. Denkt u aan het vallen van de muren van Jericho, die via een ritueel van zeven keer om de stad heen lopen met de Ark des Verbonds, op onbegrijpelijke wijze ineenstortten. 

Zo is bijna zeker dat via de Ark des Verbonds, het ‘manna uit de hemel’ (kosmische –voedzame- prana) voor het volk Israël tijdens de trektocht door de woestijn is gematerialiseerd. En wie weet, hoe –en waardoor- de Rode Zee zich kon splitsen zodat de Israëlieten doorgang hadden, maar het leek ook wel of hij zich op een bevel, plotseling kon sluiten… De Ark des Verbonds heeft altijd bestaan EN BESTAAT NU NOG, er zijn meerdere versies gemaakt door de tijden heen, de vroegste was zeer groot en niet verplaatsbaar of draagbaar. De verblijfplaats van de huidige Ark des Verbonds is (voorlopig) geheim dat zult u begrijpen, totdat het tijdperk is aangebroken waarin de mens zichzelf heeft leren kennen in dienstbaarheid aan de ander. Het heeft geen enkele zin expedities op te zetten, om de Ark des Verbonds te gaan zoeken!

DE HOOFDSTAD VAN ATLANTIS GENAAMD: STÉBÉ…

Atlantis kende als hoofdstad: Stébé. De hogepriesters en de buitenaardse ‘Goden,’ zaten in vergadering enkele seconden voor de explosie, toen één van hen plotseling opstond en de legendarische woorden sprak: “Verlaat de vergadering en keer samen met mij terug naar de astrale wereld om daar de vergadering voort te zetten…” De ontploffing was in werking gezet, niet meer tegen te houden, het was een feit… De mensheid had zijn voorsprong in evolutie –door de buitenaardsen gebracht- verkwanseld en was in één klap achter op geraakt… Vlak na de explosie is het karma van de mensen in werking getreden op de planeet Aarde. 

Met deze voorkennis hoop ik dat de lezing wat gemakkelijker bij u binnenkomt. Willen wij alle menselijke hypotheses over Atlantis uit de weg gaan om geen tijd te verspillen, dan zou je eigenlijk iemand moeten spreken die daar aanwezig is geweest. Die het meegemaakt heeft, liever nog iemand die verantwoordelijk is geweest op zeer hoog niveau. Dat zou natuurlijk prachtig zijn als dat kan. Wel, u die de serie “BEWUST & ZIJN” volgt, weet wat er nu gaat komen… Inderdaad kan dat! Wij gaan contact leggen met de allerhoogste God van Atlantis; Meester Ankhmania. Via dieptrancemediamieke sessies, gedaan in de zomer van 1998, zijn deze uitgesproken voor een groep mensen op Aarde. De spreektaal is door mij niet omgezet in leestaal. Atlantis; de absolute enige echte waarachtige waarheid overstijgt de menselijke wetenschap en vele gissingen. En wie kan dat beter vertellen dan de hoofdpersoon zelf, ik draag u dan ook in groot respect over aan de kosmische Meester van Atlantis, die u zal meevoeren via het voorliggende tijdperk van Lemuria, als aanloop naar zijn en mijn -en voor velen van u- ons, geliefde Atlantis; 

Meester Ankhmania.

“ATLANTIS… MIJN GELIEFDE ATLANTIS…”

Ik, Ankhmania, groet u in liefde vanuit de echo van het verleden.

Mijn lieve vrienden, zusters en broeders op Aarde, Lemuria en Atlantis! De kracht van de Goden van Lemuria was ongekend, is ongekend en zal in de evolutie altijd en altijddurend ongekend zijn. De communicatie met de Omnicreativiteit, de communicatie met de Goden in het Universum, waaronder de levensvormen van vele andere planeten, maar ook dat wat men later het astrale vlak zou noemen, was toen reeds intens aanwezig. Dat, wat op Aarde incarneerde in het tijdperk van Lemuria, had het bewustzijn van de Goden of evenaarde dat bewustzijn zo dicht mogelijk. Die Goden, hadden goedgevonden en verstaan, dat via kosmische copulaties bewustzijn, gedachten en diepe, diepe, gevoelens in en met elkaar zouden worden gedeeld. De extase, naar menselijke maatstaven misschien: de lift-up, de transcenderende kracht, was zo groot, dat velen niet meer in staat waren een lichaam op Aarde vast te houden. Hoewel het lichaam van de mens in Lemuria meer plasma dan vaste vorm kende, kende het wel degelijk een geringe mate van materie. 

Door spiritualiteit en kosmisch bewustzijn te ontwikkelen transcendeerde die energievorm. Dat was positief. Immers: het stoffelijke doen opheffen en plaats laten maken voor het geestelijke; het grof stoffelijke –zo dat aanwezig zou zijn geweest op dat moment– ombuigen naar spiritualiteit, een diep gevoel en een groot bewustzijn. Maar daarmee kwam wel een eind aan het stoffelijke leven op Aarde. Als -en wanneer- er fouten gemaakt zijn in Lemuria, is het een fout geweest, dat te veel Goden met elkaar in een transfusie, een bundeling, een zielsversmelting en een transcendente lift-up gemaakt hebben en te weinig waarde aan het stoffelijke hebben toebedeeld. Dit zeg ik u, Ankhmania, opdat ge zult begrijpen, waarop Atlantis gebouwd is; Atlantis, mijn Atlantis, zoals ik vaak heb mogen zeggen. Atlantis, waarin ik in een geringe stoffelijke vorm hogepriester was, mocht communiceren met de (andere) Goden, anderen mocht aanstellen, anderen mocht wijden en mocht inwijden, anderen mocht leren en mijn kennis aan hen mocht overdragen. Mijn en ons Atlantis!

Al het leven, elke spiritualiteit, elk bewustzijn en elk gevoel, kwamen voort uit Lemuria. Telkens, wanneer er behoefte was aan spiritualiteit, kennis, bewustzijn of een diep gevoel, trok ik mij terug in mijn wooneenheid; deze is te vergelijken of is misschien zelfs een kopie, maar dan in omgekeerde volgorde van tijdperken, met de Grote Piramide van Cheops te Gizeh. Een piramidewoning, waarin ik mediteerde, waarin ik mijn gedachten en gevoel langs telepathische weg in verbinding bracht met de Goden. En telkens verliet ik het lichaam, dat ik had. Een lichaam dat bestond uit plasma, dat door materialisatie te verharden was, maar na enkele uren alweer zachter werd. Nadat de Zon was ondergegaan en telkens, wanneer de Zon opnieuw geboren werd en de dag begon, moest ik mijn lichaam opnieuw materialiseren. Wanneer de Zon op zijn hoogste punt aan de hemel stond, trad ik terug in mijzelf, in mijn woning en in dat wat ik vertegenwoordigde. Ik zocht contact met de (andere) Goden. De Goden, die buiten de planeet Aarde, in vele gevallen zelfs buiten ons zonnestelsel, vertoefden. En ik vroeg hen: “Zend mij, zend ons, zend de Aarde een afgezant van U.”

DE GODEN LANDEN IN ATLANTIS…

Zo zocht ik contact met Venus, Mercurius, Mars, Saturnus, Jupiter, Uranus, kortom: alle planeten, die zich in ons zonnestelsel bevonden. Zelfs de Kinderen van de Zon. Ze kwamen naar Atlantis. Enkelen in gematerialiseerde vorm; anderen in hun eigen vorm, onaantastbaar, niet te beïnvloeden door Atlantis. Maar ze kwamen, de een na de ander. Met hen vond een communicatie plaats, een communicatie met mij, Ankhmania. Ik vroeg hen het territorium van Atlantis te wijden met hun kracht en hun liefde. Zij deden dit maar al te graag. Immers een andere planeet dan de hunne, immers een gevoel, een bewustzijn, zonder om het even welke emotie, kon gematerialiseerd worden buiten zichzelf en buiten de eigen planeet. Een nieuw leven was geboren. Langzaam groeide Atlantis. En elke kosmonaut die naar Atlantis kwam, droeg daar iets van zichzelf aan bij, droeg bij aan bewustzijn, droeg bij aan verandering. En zo ontstond op de planeet Aarde gewijde grond. Uit het niets, het ogenschijnlijke niets, kwamen de Goden. Uit het niets is het iets geboren. Het ‘iets’ was: bewustzijn. Bewustzijn en gevoel. Op het iets bouwde ik, Ankhmania, het hoogaltaar, uit marmer en pure onyx gehouwen.

Met de hand boetseerde ik uit de aarde, uit leem, waaraan water was toegevoegd, een vorm. Terwijl ik de vorm boetseerde, ontstond helder in mijn geest de opkomst en de ondergang van Atlantis. Ik wist, dat Atlantis maar kort zou bestaan: iets meer dan vijfduizend en vierhonderd aardse jaren in vergelijking met uw huidige tijdsberekening. Maar ik vond, ik wist, ik dacht: dit is genoeg. En opnieuw vroeg ik aan de Goden: treed in trilling met mij. Geef vorm aan de vijfduizend jaar Atlantis. Laat spiritualiteit, laat uw bewustzijn, laat uw liefde het grondpatroon zijn. Maar laat tegelijkertijd dat, wat ge zijt, onaantastbaar worden. Vergist u zich niet. Zelfs de Goden uit het Universum materialiseerden zenders of brachten zenders mee. Veel van die meegebrachte zenders waren afkomstig van Mars. Immers Mars stond voor technologie. Die zenders werden aan het eind van Atlantis geplaatst. Daar, waar Atlantis zijn afbakening kende met de buitenwereld. 

ATLANTIS… HET PARADIJS OP AARDE…

Atlantis was een paradijs. Velen zouden later, veel en veel later spreken over het paradijs. Velen zullen zichzelf in regressie herinneren ooit in dat paradijs geleefd te hebben, ernaar terugverlangend om met goede werken, spiritualiteit en geestelijk en kosmisch bewustzijn dat paradijs opnieuw te proberen terug te vinden. Totdat de mens ontdekt, dat het paradijs niet buiten, maar in zichzelf ligt. Want Atlantis was een paradijs, maar is ten onder gegaan, omdat de Atlantische mens veel later het paradijs buiten zichzelf zocht. Het was niet verkeerd een eerbetoon aan de Goden te bezigen, de Goden te eren. Uit stoffen, die gevonden werden in de natuur, de bast van bomen, de bloesem en de planten en dat met elkaar te vermengen, ontstond een stof, een welriekende stof. Als de stof langs telepathische weg warm gemaakt werd, kwam er geur vrij (wierook). Het lijkt een offer aan de Goden. Maar het was niets anders dan de herinnering aan Lemuria; immers stoffen bij elkaar brengen, bewustzijn en spiritualiteit bij elkaar brengen en dat verwarmen met liefde: verwarmd door de Zon, wanneer de dag zijn hoogste punt bereikt heeft en de Zon hoog aan de hemel staat.

DE AAPMENS ARRIVEERT IN ATLANTIS…

Zo werd Atlantis geboren. Vele kosmonauten besloten uiteindelijk in Atlantis te blijven, de een voor kortere, de ander voor langere tijd. Het volk van Atlantis bestond na verloop van tijd uit buitenaardse levensvormen. Pas later werd contact gezocht met levensvormen van de planeet Aarde zelf. Gij zou dit mensen kunnen noemen, maar ik zeg u: de benaming ‘aapmens’ was er dichter bij. Armen en benen, een plaatselijke beharing, een groot bewustzijn, als men de mogelijkheden van de planeet Aarde aan het bewustzijn zou koppelen of ermee zou vergelijken. Bewustzijn betekent: zelfstandig kunnen werken, zelfstandig kunnen denken, zelfstandig kunnen reageren, vooruit kunnen denken en anderen helpen. Bewustzijn betekent vooral: de problemen bij anderen en bij het zelf vroegtijdig onderkennen en maatregelen nemen. Actie en interactie, actie en reactie ontstonden. En dat hoorde allemaal bij dat, wat ik de aapmens noem.

Het volk van de buitenwereld kreeg toestemming om Atlantis te bevolken. Kosmische levensvormen gingen een kosmische copulatie aan met aardbewoners. Men deed dat door gedachten, wilskracht en een lijfelijk gematerialiseerd gevoel met elkaar in trilling te brengen. Het bewustzijn gleed over in elkaar; het bewustzijn van de één werd gelijk aan dat van de ander. Al snel werd de soort mens in Atlantis een nieuwe, gematerialiseerde vorm. De priesters, de hogepriesters, de Goden van Atlantis, hielden de vorm die ik plasma noemde. En ze leefden in pais en vree met elkaar. Ze leefden in een primair geluk. Zoals kinderen op uw wereld kunnen spelen, zo speelden zij met elkaar. Om soms in het rollenspel van de evolutie een ceremonie, een gewijde bijeenkomst te houden.

DE GEMATERIALISEERDE GOUDEN GRAALBEKER…

Ik, Ankhmania, had dat, wat gemaakt was uit de aarde, gematerialiseerd uit puur marmer. Van puur marmer was de Graalbeker een nieuwe stof geworden, waaraan Atlantis rijk was: puur goud. Maar het goud was te zacht, het goud was te puur. Het had de materialisatie nodig, het had de verharding van de Aarde nodig. De stoffelijke mens in Atlantis moest met het goud omgaan. Toen pas en niet eerder, stolde het goud, was het goud in staat een vaste vorm aan te nemen. Zo ontstond de eerste Graalbeker van puur goud. Uit de Aarde werd hij tot marmer, van marmer werd hij tot goud. De gouden beker werd geplaatst op het hoogaltaar. En ik, Ankhmania, zocht contact met de Goden. De Goden van Venus, de Goden van Saturnus, de Kinderen van de Zon en de Mercurianen. Een rituele handeling, het drinken van water, puur water uit een bron; het water werd gedronken, bladeren van de bomen werden gedeeld; het voedsel van Atlantis was geboren. De mens in Atlantis nuttigde het gebladerte. Hoe etherisch voor u misschien, zo stoffelijk voor hen op dat moment. Ze voedden zich met dat, wat de Aarde voortbracht. 

DE EENHOORN IN ATLANTIS…

Een nieuw ras ontstond door mislukte copulaties. Copulaties tussen kosmische en stoffelijke krachten; gij zou dit thans de dierenwereld noemen. Het woord ‘mislukt’ is misschien oneigenlijk en anders bedoeld dan ‘mislukt’ in uw terminologie. Maar doordat voorbijgegaan werd aan de emoties van de stoffelijke mens zijn er kosmische krachten geweest, die de vorm veranderd hebben en hun intellect, hun gevoel, hun spiritualiteit en hun bewustzijn niet aan de nieuwe vorm wilden overdragen. Later in Atlantis gebeurde dit echter wel, maar op een totaal andere manier. Dat, wat ge dieren noemt, werden direct geboren en hadden rechtstreekse verbindingen met kosmonauten in ons Universum. (Zoals de Eenhoorn en vele andere soorten). Dit zeg ik u, Ankhmania. 

Remon; 

Walvissen, dolfijnen de eekhoorn en olifanten, zijn allen van oorsprong afkomstig uit het Universum. Maar ook de Eenhoorn, deze bestaat nog steeds op verschillende plaatsen op Aarde, IS BESLIST GEEN FABELDIER en leeft o.a. in Australië, Afrika, Rusland, Zuid-Amerika, Arabië en Europa. Ik heb foto’s van Eenhoorns –bij mij altijd met een hoofdletter- waarop een hollende kudde van ca. 28 Eenhoorns –met allen de hoorn in exact dezelfde stand, en dat lukt écht niet met een elastiekje..! Maar ook een foto van een Eenhoornveulentje met pas beginnende hoorngroei op de kop De hengst heeft een iets langere hoorn dan de merrie. De astrale wereld heeft bevestigd dat zij nog steeds op Aarde bestaan en teruggetrokken leven, met het advies: “laat deze dieren met rust”! Terug naar Meester Ankhmania. 

PRIESTERS & PIRAMIDES…

Atlantis. Het samen nuttigen uit de beker schiep een verbond, het samen eten van de bomen. Het werd een nieuwe vorm van spiritualiteit, waarin de Goden niet meer als Goden maar als ieder ander mens, samen met anderen tot een gematerialiseerde vorm van het lichaam kwamen. De Goden deden zelfs het werk, dat de gewone mensen deden. Men bouwde steden waarin woningen gebouwd werden voor het volk. Vele priesters en hogepriesters gaven te kennen een duplicaat van mijn piramide te willen bezitten. Velen gaven te kennen hun oude lichamelijke vorm te willen behouden; die was bekend in de buitenwereld.

DE MANNELIJKE MENSAAP EN ZIJN MYSTIEKE BOUWWERKEN…

Dat wat de Aarde op dat moment voortbracht aan de soort mens, de mensaap, had zichzelf wooneenheden gebouwd. Sommigen bouwden hele hoge torens, anderen bouwden laag bij de grond. De verscheidenheid aan bouwwerken gaf Atlantis een mystiek aangezicht. Voor het eerst in de evolutie van de planeet Aarde, werden wooneenheden van verschillende soort bij elkaar gebracht in één wereld, in één bewustzijn en in een realisme dat in de evolutie niet snel meer terug te vinden zou zijn. Een realisme, waarin elk zijn eigen bewustzijn en zijn eigen identiteit wilde ontwikkelen. De mensaap splitste zich en er ontstond een mannelijke en een vrouwelijke soort. De mensaap bleef de mannelijke soort. (Remon; uit de vrouwelijke soort is veel later de mensheid gemuteerd en geboren…)

DE VROEGSTE VROUW…

Uit de splitsing, door kosmische copulaties, ontstond een nieuwe Atlantische mens: de vrouwelijke soort. Het was de vroegste, de echte, de enige soort, die ooit op de planeet Aarde bestaan had. De nieuwe soort mens was geboren. De kosmische, de soort uit de buitenwereld, en de nieuwe mens, leefden met elkaar in vrede en harmonie. Elk had zijn eigen taak. Niemand deed zijn taak tegen zijn eigen bewustzijn, tegen zijn bewustzijnsgroei of zijn eigen wilskracht in. Elk had zijn eigen verlangen om contacten te leggen met de Goden. Elk wist, dat dat laatste niet zo gemakkelijk was en dus vormde zich rond het hoogaltaar een groep, die rituele handelingen voorbereidde in Atlantis.

BEWUSTE KINDEREN IN ATLANTIS…

Kinderen werden geboren. Maar het bewustzijn van de geborenen in Atlantis was te vergelijken met dat, wat ge 8, 10, 12 jaar op Aarde noemt. Het ‘kind’ was zelfstandig, kon denken, kon combinaties maken; had dus veel van de kosmonauten in zich. Maar had ook het stoffelijke, het gematerialiseerde, maar het noodzakelijk –en vergist u zich daar niet in– het noodzakelijk gematerialiseerde voor het stoffelijke van Atlantis in zich. Materie is niet verkeerd. Materie is goed. Want spiritualiteit en stoffelijk beginsel samen maakten het oppervlak van Atlantis en het spirituele leven erop tot dát, wat Atlantis geworden is. Het één kan en zal nooit mogen bestaan zonder het ander.

ANKHMANIA IN ATLANTIS AANGESTELD…

Langzaam koos men zich tussen de hogepriesters, waar ik deel van uitmaakte, iemand die verantwoordelijk zou zijn voor de toekomst van Atlantis. Na een kleine mutatie viel die verantwoordelijkheid mij ten deel. Ik, Ankhmania, werd aangesteld door alle priesters en hogepriesters en het grootste gedeelte van de gewone mensen om Atlantis te leiden. Net als de kosmos, maar dan met de ervaring van verschillende planeten, tot een grotere planeet, tot een groter doel; tot een nieuw begin. Die aanstelling gebeurde 's avonds. 

Toen de volgende ochtend de Zon opkwam en de dag begon, was ik officieel Heer en Meester van Atlantis. Mijn taak was: de liefde, de vrede, het voedsel, de kosmische verbindingen, de rituele handelingen, maar ook de geboortes te reguleren. Immers voor copulaties zou toestemming gevraagd moeten worden. Elke kosmische copulatie in Atlantis gebeurde op of in de onmiddellijke omgeving van het hoogaltaar onder auspiciën van enkele, maar veelal meerdere hogepriesters. De verbinding, de collectiviteit en het grote bewustzijn, dat aan de kosmische copulatie werd toebedeeld, ging over in de nieuwgeborene. Het bewustzijn van elke geborene was op die manier groot.

Later, veel later, zou de mens zich afzonderen. Men zou spreken over intimiteit, over dat, wat men samen heeft. Maar samen zonder de Goden. Ge zou net zo goed kunnen zeggen: samen zonder uw God Ariadne, van uw planeet Aarde, samen zonder uw gids of geleidegeest. Als ge dit doet, zondert ge u af van alles. Ge richt u tot elkaar, misschien in liefde, maar niet tot de ander. Die moet het zelf doen zonder uw steun. Er is geen mogelijkheid tot een fusie of een transfusie met de Goden. In Atlantis gebeurde dit wel. Ik weet dit. Ik weet dit, omdat in de latere en in de na-Atlantische periode de mens in Atlantis zich ging afzonderen in wat men noemde intimiteit en de Goden verdreef als vijanden, die niets te maken hadden met dat wat men samen deed.

DE HOGEPRIESTERS EN HET HOOGALTAAR…

Maar ik wil teruggaan naar de glorie en de triomftocht van Atlantis, naar de kracht van de Goden, de copulatie op het hoogaltaar telkens, wanneer een rituele geboorte letterlijk dan wel figuurlijk, tot stand gekomen was. Letterlijk; de geboorte van een mensenkind, figuurlijk; de rituele geboorte van een nieuwe gedachte, een nieuw denkpatroon, dat door velen, soms door duizenden werd uitgewerkt en ontwikkeld, met maar één doel: het bewustzijn nog hoger, het contact met de Goden nog sterker te laten plaatsvinden. Alle rituele handelingen gebeurden op of rond het hoogaltaar. Veelal door hogepriesters, die door mij waren gezalfd en gewijd. Maar soms met de kracht van de zonnewende, soms op de dag, dat Atlantis geboren was. Soms, wanneer erom gevraagd werd, door de Goden uit de kosmos, kleedde ik mij in dat, wat men in Atlantis klederdracht zou kunnen noemen. 

HET GEWAAD GEROOFD…

Het was niet meer dan een gewaad van aan elkaar geregen bladeren. Het was niet meer dan een aantal stenen, die in een gewaad waren verbonden. Maar het was een gewaad, waarin een diepe devotie, een sterk gevoel en een groot bewustzijn bereikt kon worden. Later zou dit gewaad geroofd worden, omdat men dacht, dat de krachten die ik bezat, in het gewaad zaten en niet in mijn bewustzijn. Op een dag heb ik het gewaad aangetrokken en begaf ik mij naar het hoogaltaar. Enkelen hadden de gouden Graalbeker op het altaar neergezet. Anderen hadden olielampen geplaatst. Weer anderen hadden water neergezet. De Goden waren lijfelijk en gedeeltelijk telepathisch aanwezig. Maar zelfs voor hen die telepathisch aanwezig waren, was er stoffelijke ruimte ingericht. Het was hun plaats, waar ze hun gedachten, hun gevoel al of niet op een kosmisch kristal, een bergkristal, een amethist of een aquamarijn konden richten. 

GIJ… MIJN KINDEREN VAN ATLANTIS…

Op die dag –en die dag staat gegraveerd in de ziel die ik ben– waren allen vertegenwoordigd. Het was de eerste officiële, grote manifestatie. Ik heb allen toegesproken. In mijn rede tot hen sprak ik de volgende woorden: “Gij, kinderen van de Goden, gij, mijn kinderen van Atlantis, mijn vrienden, mijn bloed en toekomst. Ge zijt gelijk aan elkaar. Zo zult ge gelijk zijn aan elkaar. Door gelijk te zijn aan elkaar is er geen verschil tussen een man of vrouw, tussen geslacht, tussen een pasgeborene, een aardbewoner of een kosmonaut. Daar, waar het bewustzijn in enige vorm anders is van elkaar, ontstaat een taakverdeling. Maar zo zijt ge de raderen in de evolutie: elk een eigen taak. Er is onder noch boven. Er is nacht noch dag. Want vanaf dit moment zal Atlantis altijd verlicht zijn.” 

De Zon ging nooit meer onder in Atlantis. Atlantis kende dag en nacht licht. Later, veel later, zou de mens Christus Jezus, zeggen: “een nieuwe wereld, een paradijs, Mijn Vader.” Later, veel later, zouden anderen zeggen: “en zie, ik zag een nieuwe wereld, die Zon noch Maan noch sterren van node had.” Maar Atlantis had de Zon, de Maan, de sterren niet nodig in de letterlijke betekenis van 'nodig hebben,’ maar er was een absolute verbinding in collectiviteit tussen de Zon, de Maan en de sterren en alle planeten in en buiten ons zonnestelsel voor zover ze in ons bewustzijn toegankelijk waren.

EEN STEM UIT DE HEMEL …

Mijn vrienden op Aarde, op dat moment ging de hemel open… Het werd licht. Het water rond Atlantis kwam omhoog of Atlantis zakte naar beneden. Het grondoppervlak van Atlantis, spoelde onder het water. Eén moment, nog één moment en toen zakte het water of Atlantis kwam terug omhoog. En een Stem, die ik niet kende, een Stem uit dat, wat zonovergoten was, sprak: 

“ATLANTIS, ATLANTIS, GE ZIJT GEBOREN OM TE LEVEN. AL, WAT NA U KOMT, ZAL IN REGRESSIE TERUGGAAN NAAR ATLANTIS. AL, WAT NA U KOMT, ZAL HET LICHT VAN ATLANTIS ZOEKEN. AL, WAT NA U KOMT, ZAL HET BEWUSTZIJN VAN ATLANTIS WILLEN BEREIKEN.” 

Toen werd het stil en de duisternis gleed over Atlantis. Zo donker is het nooit meer geweest. Eén moment, nog één moment en het werd weer licht. En de Stem sprak weer:

“VANUIT DEZE DUISTERNIS ZAL, DAT, WAT NA U KOMT EN ATLANTIS NIET BEGRIJPT, ZOEKEN NAAR HET LICHT. VANUIT DEZE DUISTERNIS ZAL DAT, WAT ATLANTIS NIET BEGREPEN HEEFT OF IN ZICHZELF GEDOOD HEEFT, ZOEKEN NAAR SPIRITUALITEIT EN LEVEN. AL, WAT DIT LICHT NIET KENT, IS DOOD; AL, WAT HET LICHT BEGRIJPT ZAL LEVEN. ATLANTIS IS GELIJK AAN DE OMNICREATIVITEIT. ATLANTIS IS GELIJK AAN HET ZAAD VAN DE ZIEL. ATLANTIS IS GELIJK AAN HET ZAAD VAN DE KOSMOS. ATLANTIS IS GELIJK AAN DE ADEMTOCHT VAN DE MATERIE. ATLANTIS IS GELIJK AAN ESOTERIE, GEVOEL EN AL WAT DAARUIT GEBOREN WORDT.”

Elk van de aanwezigen had dit ondergaan, ervaren en gehoord. Velen wierpen zich ter Aarde. Zelfs de priesters. Want de kracht en de metamorfose waren zo groot, groter dan hun bewustzijn. Maar ik niet. Ik liet de trilling van de Stem, het timbre, de Stem in mij doorklinken. Ik bemediteerde het licht en de duisternis. Ik probeerde het licht te zijn, maar de duisternis te begrijpen. Want hoe zou ik de duisternis kunnen weren, als ik de duisternis niet begreep? Ik zonderde mij af in mijn wooneenheid. De dagen vergleden. En pas later, veel later, wendden hogepriesters zich tot mij. Ze vroegen mij wat er gebeurd was. En ik antwoordde: ik zal u antwoorden, maar geen mens van de Aarde zal het ooit begrijpen; 

“Dat, wat plaatsvond op die bewuste dag, was al wat bestaat, al wat ooit zal zijn, al wat geboren is en geboren zal worden en al wat sterven zal. Al, wat ten onder zal gaan in samengevoegde woorden. Het is als een golf, een golf van het water, eb en vloed. Zo zal het leven zijn. Zo zal de mens zich gedragen; hij zal in triomftocht groeien naar het licht. MAAR, ALS HIJ DENKT MEER DAN HET LICHT TE ZIJN, ZAL HIJ SLECHTS DUISTERNIS ONTDEKKEN. Want het licht kan leven in de duisternis. Want wij bestonden allemaal in de duisternis. Daarom had ik geen angst. Alleen zorg, zorg om de priesters en de hogepriesters, zorg om Atlantis. Want ik wist uit deze transcendente ervaring, dat ik Atlantis moest leiden naar een conjunctuur van bewustzijn, naar een grote beschavingsvorm, naar spiritualiteit en kosmisch bewustzijn, maar dat Atlantis als water door mijn handen zou weglopen. Ik zou Atlantis niet mogen vasthouden, omdat de mens -als ik Atlantis zou vasthouden- door mij veranderd zou moeten worden. Dat was niet wat ik wilde, immers de Goden hadden mij het licht en de duisternis laten zien. De mensheid zou het licht èn de duisternis moeten begrijpen, dan pas zouden zij deze dag begrijpen.”

HERENIGD VOOR HET HOOGALTAAR…

Een korte tijd later heb ik allen herenigd, bij elkaar geroepen, opnieuw voor het hoogaltaar. Het waren er inmiddels duizenden en duizenden geworden. En ik sprak tot hen: “Mijn vrienden luister naar mijn stem en herinner u de Stem die tot u sprak. Het was niet mijn stem, maar ik zal namens Hem, namens Haar, namens Het tot u spreken. Voorwaar ik zeg u: ge hebt het licht en ge hebt de duisternis gekend. Ge hebt het beide in liefde ervaren. Het was uw ervaring; doe ermee, wat ge wilt. Beheers het licht en beheers de duisternis. Als ge denkt, dat ge een God zijt, hebt ge uzelf boven het licht geplaatst. Wat weet ge van de duisternis? Als ge denkt, dat ge de duisternis overwonnen hebt, hebt ge uzelf boven de duisternis geplaatst en ge hebt hem niet begrepen. Want ge kunt de duisternis niet overwinnen. Ge zult door de duisternis moeten gaan om het licht te ervaren. Drink, drink uit de beker van de Heilige Graal.”

DE GRAAL DOOR GODEN GEVULD…

Terwijl mijn handen de beker omvatten, kwam uit het niets het iets: kosmische vloeistof vulde de beker en ik gaf de beker aan een willekeurige hogepriester. Hij dronk gulzig de beker leeg en keek mij aan. Ik zei: “vul hem,” maar hij wist niet hoe. Hij gaf de beker terug. Ik hief hem terug omhoog naar de Goden en de Goden vulden hem met kosmische vloeistof. En ik gaf hem weer aan een willekeurige hogepriester. Hij dronk iets minder gulzig, wat angstig misschien. Angstig, zo werd angst en onbegrip geboren. Angst is: het niet begrijpen van een diep voelbare, transcendente ervaring. En hij dronk de helft van de beker leeg en gaf hem aan een ander. Die dronk weer de helft, die gaf hem aan de ander en dronk weer de helft en de volgende dronk hem leeg. Maar er waren duizenden aanwezigen. En ik vroeg mij af waarom de Goden de beker moesten vullen, waarom zij werk moesten doen wat ik zelf zou kunnen doen. En ik sprak tot allen: “Gij, mijn kinderen in Atlantis, gij zijt de beker. Het geheim van de beker van de Heilige Graal ligt in u opgeslagen.” Uit het niets werd het iets geboren en hangend in het niets ontstond voor elk een beker. Elkeen had een eigen Graalbeker, gevuld met kosmische prana, de Tranen van de Goden, het manna uit de kosmos, het voedsel of was het meer? (Remon; het wàs meer!) En alle aanwezigen dronken... En zolang Atlantis bestaan heeft, heeft elk mens in Atlantis een eigen Graalbeker gehad. Maar men was nooit meer in staat hem zelf te vullen.

Alleen bij een ceremonie, alleen bij een ritueel, nam men de eigen Graalbeker mee. Men kwam naar het hoogaltaar bij een geboorte, bij een transfusie of -zo ge wilt– een kosmische copulatie of bij een rituele gedachteoverdracht bracht men de beker mee. Ik vulde voor hen de beker, zij dronken samen met mij uit de Beker van het Verbond, waarin geen verschil aanwezig was in spiritualiteit, in kennis en in beheersbare liefde.

SPIEGELS ROND ATLANTIS..

Zo kreeg Atlantis zijn vorm. De tijd verstreek; dagen, weken, maanden, jaren zonder de woorden, die ge thans kent in tijd eraan toe te voegen. De Zon ging onder, de Zon kwam op, maar het licht in Atlantis zorgde voor het kosmische licht. Al snel begreep ik, dat de Goden grote spiegels gebouwd hadden rond Atlantis, spiegels, die het licht van de Zon reflecteerden. En ik dacht: daardoor is het altijd dag; en de dagen verstreken. Tot op een dag ik in een diepe overpeinzing (meditatie) contact maakte met een van de Goden van Uranus. En ik zei: “Door de spiegels, die geplaatst zijn in een rituele handeling rond Atlantis, 81 spiegels in 81 vlakken, is het altijd licht.” Het antwoord van de ander verbaasde mij, jazeker, verbaasde mij: “De spiegels zijn alleen geplaatst voor hen die de stoffelijke spiegels nodig hebben en het licht in zichzelf niet kunnen vasthouden. Gij mijn vriend, verbindt u met het licht. Niet alleen met de Zon, maar met het licht. Niet alleen met de Omnicreativiteit, maar met het licht.” En ik wist, dat ik altijd in het licht zou leven. Ook als Atlantis ooit ten onder zou gaan. Ook als Atlantis ooit in de duisternis zou wegebben. 

DE GRAALBEKER GEVULD MET DE TRANEN VAN DE GODEN…

De kracht van Atlantis groeide. Het spirituele bewustzijn van de mens in Atlantis groeide. Elkeen –en vergist u zich niet– elkeen ontwikkelde een bewustzijn, dat al snel gelijk was aan dat van mij, Ankhmania. Gelijk aan! Elkeen was in staat contact te leggen met de Goden. Elkeen was in staat vanuit zichzelf spiritualiteit, esoterie, bewustzijn en materie, al naar gelang het verlangen aanwezig was, te ontwikkelen. Het enige, dat men niet kon was de Graalbeker vullen met kosmisch prana, met de Tranen van de Goden. De mens moest leren dat lichaam en ziel onverbrekelijk met elkaar verbonden zal zijn, elkaar nodig zouden hebben. 

UIT DE GRAAL GEBOREN & GETOGEN…

Op een dag riep ik allen bij elkaar. En ik sprak: “De beker, die ge hebt ontvangen, kunt ge nuttigen.” En elk nuttigde de beker. Na het nuttigen van de beker verhardde, verstarde hun lichaam. Immers: de beker bestond uit materie. Ze hadden hun lichaam gematerialiseerd en verhard. En ik zei: “Uw lichaam is gelijk aan de beker. Heb hem lief. Vul hem met de ziel, die ge zijt. Vul hem met spiritualiteit en geestelijk, menselijk en kosmisch bewustzijn, innige vriendschap en diepe liefde.” Velen begrepen de grote waarde en de grote kracht van dit gebeuren. (Remon; de verharde menselijke vorm en de bezieling van de ectoplastische wezens, was bij een grote groep bewoners samengevoegd).

Wat ik gevreesd had, gebeurde: enkelen keerden zich tegen de groep. Ze zeiden: “Ankhmania heeft ons verhard om zijn eigen souplesse, zijn eigen kracht en zijn eigen esoterie met de Goden veilig te stellen. Hij kan de Graalbeker hanteren, hij kan eruit drinken samen met, of namens de Goden.” Maar ze begrepen niet, dat zij iets meer hadden dan ik: zij WAREN de Graalbeker want de Graalbeker bestond uit materie. De mens in Atlantis symboliseerde de Graalbeker. Er ontstond disharmonie, men wilde anders zijn dan men was, men was niet tevreden met dat wat men bezat. Men wilde niet meer delen met anderen maar men zei: als we dan materie moeten zijn, dan is onze wooneenheid niet meer toegankelijk voor de ander van wie wij ons gaan afscheiden. Zo ontstonden er twee groepen in Atlantis. De echte Atlantische mens en de groep die zich verhardde en zich afscheidde.

… EN IK ZWEEFDE BOVEN ATLANTIS...

Atlantis was geboren. Maar op een dag vroeg ik mij af: waarom. Voor het eerst in mijn evolutie vroeg ik mij af: waarom. Ik zette mij neer in mij eigen wooneenheid, mijn piramide, recht onder de top. De Ankh, die ik ben qua vorm, trad door de top naar buiten. En ik zweefde boven Atlantis. En zie, ik zag Atlantis, een paradijs. Midden in Atlantis, gecentreerd in het midden van Atlantis: een onyx tafel met daaronder de sarcofaag (de Ark Des Verbonds), samen het hoogaltaar. Daarop de Graalbeker. Alle mensen van Atlantis leefden in vrede. Zelfs de groep die zich had afgezonderd, leefde als groep tevreden met elkaar samen met een grote hoeveelheid en verscheidenheid aan dieren. Immers ze waren allen gelijk en allen tegen hetzelfde. Op zich was de vrede niet verstoord, want de vrede was in allen nog steeds aanwezig. Er was een nieuwe dimensie aan Atlantis toegevoegd. Een dimensie mensen die zich op een andere manier wilden ontwikkelen, een andere gedachte wilden delen en die niet met de oude groep wilden doen. Later, veel later, zou deze groep uiteindelijk de ondergang van Atlantis bewerkstelligen.

VLUCHT MET DE VOGELS…

Ik zweefde en ik zag een paradijs. Op die dag –zo staat gegraveerd in mijn herinnering– ontstond plankton in het water. Het kroop op het land. Er waren mensen en dieren op het land. Maar er waren geen vogels. Opnieuw keek ik naar Atlantis en ik zag een wolk van bewustzijn in materie treden. Die materie kreeg vleugels... En een nieuw Atlantis was geboren. De vogels vlogen zo hoog als ik vloog. Ze voegden zich rond mij. En ik vloog tussen hen in ver weg over de wateren. En ik vroeg niet waarom of waar naartoe. Plotseling verloor ik de controle over mezelf. De dimensie veranderde en ik was ergens in het Universum… 

4 GODEN & GEZA 4…

Ik ontmoette vier Goden: de Heer en Meester van Venus, de Heer en Meester van Mercurius, de Heer en Meester van Saturnus en de Heer en Meester van Pluto. En zij zeiden: “Kijk vanuit dit punt in de kosmos naar Atlantis. In meer dan vijfduizend jaar te gaan zul je Atlantis voeren naar een groot interplanetair bewustzijn. Al wat bestaat in en buiten ons zonnestelsel, zal gekend worden aan u en de uwen; verspreid dat onder uw volk. Uit hen als ziel zullen nieuwe reïncarnaties geboren worden. Wat nu en morgen gebeurt, is niet belangrijk. Allen zullen zich herinneren, wat Atlantis inhield. Hun nageslacht, hun kinderen, maar ook zijzelf in nieuwe incarnaties zullen zich Atlantis herinneren en van daaruit op zoek gaan naar het licht. Al het andere is slechts een middel tot het doel.” 

En ik zag oorlogen, verdriet, geweld en pijn. En ik zag Atlantis en in mij ontstond de wens dát een vaste vorm te geven. Is het mogelijk Atlantis te laten voortbestaan, als Atlantis er niet meer is, anders dan in de herinnering van mensen? De vier genoemde Goden, Mercurius, Venus, Saturnus, Pluto gaven mij iets. Ik keek ernaar, het was niets anders dan zand. Zand en iets in mij zei: voeg er zand aan toe. Ik concentreerde mij en op mijn uitademing ontstonden korrels zand. En de korrels zand voegden zich bij het andere zand. En het zand vermengde zich. De vogels namen mij mee terug naar Atlantis. Het zand was in mijn bezit. Hoog, hoog boven de Aarde hielden wij stil. “Atlantis, Atlantis, ik heb u lief. Ik heb u in mijn ziel en in dat, wat ik ben, gegraveerd. Maar ook uw vormen wil ik behouden.” En ik keek naar het zand en ik wist – of de vogels vertelden mij, maar ik wist– dat dit zand materie zou worden, een nieuwe planeet; Geza-4. Geza, vier Goden, de vier pijlers van Atlantis, de vier pijlers van de sarcofaag, de vier Goden van Atlantis. En ik wist dat ik niet meer alleen was, het geluk van Atlantis kwam over mij, de kracht van de evolutie verspreidde zich. Het was of het zand uit mijn hand werd weggenomen en ik wist dat elders in het Universum een nieuwe planeet geboren werd een planeet, een nieuw Atlantis met een ander doel, met een andere naam, omdat twee componenten nooit hetzelfde zouden zijn. Maar geleerd hebbende uit het oude, uit de opkomst en de ondergang, zou Geza- 4 het geheim van de Goden (Lemuria en Atlantis) in zich bewaren of, indien noodzakelijk, als de vogelen des hemels verspreiden. 

Remon; GEZA-4 EN HAAR RUIMTESCHEPEN…

Op dat moment was in het 82e zonnestelsel ‘Geza,’ de planeet Geza-4 gevormd. Er zijn een aantal planeten daar die allen achter de benaming Geza, ook een nummer dragen. Geza–4 is de planeet van de kosmische kristallen, bestaat ook uit kosmische kristallen. Misschien mogen wij hier denken aan huizenhoge uitvergrote zandkorrels als door Meester Ankhmania beschreven. Geza-4 is geboren en bezielt uit het: ”kosmisch vierkant” van planeten uit ons (thans) dertiende zonnestelsel: Venus, Saturnus, Mercurius en Pluto. Geza–4 is de moederbasis geworden van Meester Ankhmania, onder zijn Heer en Meester: Fudor, de God, de Logos van Geza-4. Alle geheimen van Atlantis liggen daar opgeslagen, ook die van Egypte en veel meer. Egypte, Geza, Gaza, Gizeh, de Grote piramide van Gizeh. Niet toevallig heet de plaats van de Grote Piramide zo! De kamers in de grote piramide van Gizeh –ook de nog niet ontdekte- liggen, zijn gebouwd, in de vorm van de ordening van de planeten in het zonnestelsel Geza. Geza-4 heeft ruimteschepen, gebouwd in de vorm van een Ankh, met iets langere benen, die op zijn kant vliegen, met de lus naar voren. Zij vliegen hoofdzakelijk in het eigen zonnestel Geza. Maar enkelen zijn in staat en hebben dat vele malen gedaan, om de Aarde te bezoeken. Ook hebben zij ruimteschepen in piramidevorm, die de kosmos kunnen doorkruizen Deze piramidevormige ruimteschepen zijn net zo groot als de piramide van Gizeh… , Precies en exact zo groot, héél precies en exact… ! Zouden dan soms de bewoners van Geza-4, onder Meester Ankhmania, verantwoordelijk kunnen zijn voor het raadsel van de bouw van de Grote Piramide te Gizeh… ? Maar dat is weer een ander artikel in deze serie. 

Terug naar Meester Ankhmania. 

ADEM HET LICHT VAN ATLANTIS IN …

Atlantis bloeide op, de mens leefde in Atlantis in een diep geluk. Niet veel méér mensen scheidden zich af, maar het gebeurde af en toe uit onbegrip. Het lichaam van de stoffelijke mens verhardde steeds meer. Ik ontdekte, dat dat verharden niet zozeer door de beker kwam, maar door het denken. Kijk naar uzelf op dit moment, geluk maakt uw lichaam licht, luchtig. De zwaartekracht van uw lichaam wordt niet zozeer door u bepaald, maar door een samenspel. In uw reïncarnatie hebt u gekozen voor een menselijk leven op Aarde, ge wist dat de aantrekkingskracht van de Aarde u naar beneden zou trekken, zwaarlijvig, hard zou maken. De Aarde trekt materie aan maar de ziel die ge zijt moet de materie overwinnen. Dat kan niet in een gevecht: dat kan alleen in een absolute acceptatie, in liefde, in een vriendschappelijke relatie. Want dat lichaam, dat u hebt op dit moment, zou ge ook nu nog met de Graalbeker kunnen vergelijken. En de ziel, die daarin woont, zal een fusie moeten aangaan met dat, wat is en dat, wat ge zijt. Dan kunt ge als een ziel de aantrekkingskracht van de Aarde loslaten. Adem diep en adem het licht van Atlantis in. De luchtdruk is nauwelijks waarneembaar. De luchtdruk is nog geen 100 millibar.

WANDELEN OVER WEGEN VAN WATER…

Alles is vloeibaar. Atlantis was vloeibaar. Zelfs op het hoogtepunt van Atlantis was het aardoppervlak niet meer hard. Het had iets weg van het wandelen over water. Het had iets weg van zacht, lieflijk, etherisch bewustzijn, waar een mens over schreed, waar materie nauwelijks een rol betekende. Op enig moment was de liefde van Atlantis zo sterk, de kracht van Atlantis zo groot, dat zelfs op andere planeten het beeld en de ontwikkeling van Atlantis gekopieerd werden als een beleid van liefde, esoterie en zeer sterk ontwikkeld kosmisch bewustzijn. Atlantis was een bron van kracht en licht geworden. Stromen van zegen waren door ieder aan te boren, waren door ieder aan te maken. Door uitsluitend en alleen in zichzelf te gaan boorde men de bron van het leven aan. Atlantis was het leven. Atlantis was al wat de Goden ooit zouden vertegenwoordigen.

HET ATOOM IN DE ARK DES VERBONDS…

Totdat een grotere groep mensen, steeds groter wordend -maar toch nog steeds relatief klein- dachten, dat ze de Goden niet meer nodig hadden. Dat ze een nieuw rijk konden stichten, waarin het goud en de mineralen van Atlantis hun weelde zouden schenken. Men zei: “Er is geen verschil tussen een boom en een dier. Ze leven beide. Dat, wat zich (bruikbaar of eetbaar) aan hen bevindt, mogen wij gebruiken. Want wij hebben contact met de Goden, wij zijn superieur.” En die avond herinnerde ik mij het licht en de duisternis van Atlantis. En ik wist, dat die groep de absolute macht in Atlantis wilde hebben. Ik wist dat Atlantis een kernreactor kende, (toen de “sarcofaag” genoemd, de Ark des Verbonds) die de bron van het leven op Aarde vertegenwoordigde. De vernietiging van deze reactor zou de vernietiging van nagenoeg de totale planeet Aarde inhouden. Er was maar één keus: Atlantis vernietigen om de planeet te redden. Atlantis ten onder laten gaan om de planeet te laten voortbestaan. Maar die beslissing nam ik op dat moment nog niet. Die heb ik pas later, veel later moeten nemen.

DE GROEI VAN GRAAN…

Atlantis groeide naar het licht. Het licht, dat velen van u zouden beschrijven als het licht van de engelen! Dat wat ge kent op Aarde als graan, kent zijn wortels in Atlantis. Het was het eerste voedsel, het prilste begin van materie, maar noodzakelijk omdat rekening houdend met de toekomst, dat de mens die wilde leven en overleven in de oude vorm, te eten moest hebben. Dat, wat de natuur hem bracht, was niet meer voldoende. De aantrekkingskracht van de Aarde, het massa maken, met materie bezig zijn, deed het lichaam verharden. En langzaam maar zeker ontstond in dat, wat ik het menselijk lichaam noem, het prilste begin van de organen. Ze waren nooit en ik herhaal nooit aanwezig geweest. Alles bestond alleen uit ether, uit plasma, op astraal of kosmisch niveau. 

Remon; uit de astrale wereld is aan mij overgedragen dat ik in één van mijn (meerdere) levens in Atlantis, op een speciale wijze met graan bezig ben geweest. Ik kookte vele amethisten in grote ketels, waarna ik het afgekoelde water over de landerijen met graan goot. Na de voedselproductie en het nuttigen hiervan, ontstonden absoluut geen slakkenvorming in het menselijk lichaam. Nog steeds heb ik in mijn leefomgeving grote stukken amethist, als een trilling naar Atlantis, maar ook piramides, Ankhen en Graalbekers. Verschillende codes uit Atlantis zijn mij en anderen bekend, op het gebied van de mystiek en de Atlantische geneeskunde. Misschien niet zo vreemd, want in een ander Atlantisch leven was ik daar dokter. Terug naar Meester Ankhmania.

GEKROONDE GODEN…

Het graan werd belangrijk. Het voedsel werd belangrijk. En langzaam maar zeker veranderde het leven op Atlantis. Vergist u zich niet. In vergelijking met uw tegenwoordige tijd was er een groot verschil. Ondanks dat, wat ik misschien minder positief zou willen noemen, was er zeker geen oorlog. Er was nog steeds vrede. Er ontstond alleen een verschil, een verschil in denken, een verschil in ervaringsproces. Maar ook de wilskracht om ervaringen op te doen veranderde. Er ontstond zelfs een aanhankelijkheid (gij zou dat een emotie kunnen noemen) naar één of meerdere andere mensen in Atlantis. De bedoeling van een aantal van hen was; dat ze als mens in de plaats gesteld zouden worden van de Goden, de Goden van het Universum of de Goden van Atlantis. Dat ze, net als ik, Ankhmania, de mens in Atlantis, het spirituele en het bewustzijn zouden gaan leiden. Zij wierpen zich op tot Goden. Ze kroonden zichzelf. Uiteindelijk zeiden ze tegen zichzelf en daarna tegen anderen: “Ik ben een opperwezen van Atlantis. Ik ben in staat met de Goden te communiceren.” Maar al wat zij deden was: uit hun herinnering putten. Dat, wat via mij, Ankhmania, en andere hogepriesters totstand gekomen was, was via rituele handelingen of rechtstreeks van de Goden ontvangen. Toen de kleine groep wilde zijn als de Goden van Atlantis, gingen zij voorbij aan zichzelf en traden ze buiten zichzelf. Met als enig gevolg, dat ze niet meer in zichzelf, via zichzelf, contact konden leggen met de Goden. Ze hadden zichzelf afhankelijk gemaakt van de Goden.

Vergist u zich niet: toch was Atlantis een rijk van pais en vree. Een grondgebied op een planeet, die als karmisch doel vrede en liefde kende! Elk der levenden mocht op een bepaald moment inzage krijgen in de sarcofaag, de beker werd van het hoogaltaar weggehaald, de plaat werd door tientallen gelicht. Wat zichtbaar werd was de sarcofaag, (de Ark Des Verbonds), door mij, Ankhmania, genoemd: de reactor. Atoomenergie, kosmische energie en energie voortkomend uit de Omnicreativiteit; ze hebben iets gemeenschappelijks. Ze zijn lichaamsvreemd voor mensen op Aarde en ze kunnen vernietigend werken voor hen, die er minder bewust mee om gaan! Stelt u zich voor: Goddelijke energie is lichaamsvreemd en werkt vernietigend naar de soort mens en daarmee bedoel ik het stoflichaam op Aarde. Het verheft weliswaar de ziel, maar stelt u zich voor, dat ge met al uw menselijke karaktereigenschappen in het aangezicht van uw God zou komen te staan. U zou door het licht verbranden, u zou door de warmte verassen, u zou door de liefde vloeibaar worden. En als u nog een besef zou overhouden, dan zou u beseffen, dat u de vorm van een Atlantische mens gekregen had.

DE ASTRALE WERELD IN ATLANTIS …

Materie is afstand nemen van de Goden. Naarmate men afstand nam van de Goden kreeg men meer en meer en meer materie. Als tegenreactie werd door ons nauwelijks nog een materialisatie aangegaan. Er ontstond een verschil. Ge zou kunnen stellen; zo ontstond uw astrale wereld. Beide gebieden hadden met elkaar te maken. Beide gebieden communiceerden. Maar er moest een evenwicht zijn, een evenwicht tussen yin en yang (zoals gij dit later zou noemen). Een evenwicht tussen stof en geest. 

Remon; 

Meester Ankhmania bedoelt hier; dat er een absoluut evenwicht moet zijn in het aantal zielen in de astrale wereld en op de Aarde. Dat wil zeggen; dat er net zoveel zielen in de astrale wereld –de hemel- moeten leven als er mensen zijn op Aarde. “Zo boven, zo beneden.” Het verschil mag niet meer zijn dan -op vrij korte termijn- ca. enkele honderden zielen. Als herkenbaar voorbeeld: de grote geboortegolf vlak na de laatste wereldoorlog. Terug naar Meester Ankhmania.

EEN PAS DOOR DE POORT …

En zie, ik zie een poort wijd open staan. Een poort, waar licht uit komt. Een poort, waar een klank uit komt als een zingende bokaal, als een zingende beker van de Heilige Graal. Een poort waar devotie en stilte uit komt. Ik zie het licht van Atlantis door de poort naar buiten schijnen. Het is niet bij machte naar u toe te komen. Maar u, als op de vleugels van een vlinder gedragen, kunt door de poort en wanneer ge door de poort gaat, hoort ge het gezang der engelen. Kijk niet om, maar voel, ervaar, beleef Atlantis. Grote uitgestrekte vlakten met niets anders dan niets. Langzaam maar zeker vult de uitgestrekte vlakte zich met wooneenheden: piramidevormig, cilindervormige hoogbouw, kubusvormige en lagere bouw. Op de buitenste randen van Atlantis worden hoge torens gebouwd, zenders, waarmee de stoffelijke mens contact heeft met de Goden. De stoffelijke mens heeft de torens nodig: het zijn de zenders en ontvangers. Planetair bewustzijn en kosmische communicatie ontstaan dankzij de torens. Maar u (de cursisten) en ik, Ankhmania, hebben de torens niet nodig. Want diep in ons is de verbinding met de Goden aanwezig! Diep in onszelf bevindt zich de zender en de ontvanger, het kosmisch kristal, de ziel, die wij zijn.

Vele malen hebt ge de pijn van de Goden gevoeld. De pijn van de Goden op het allerlaatste moment van Atlantis. Het machteloze, het stille verdriet zonder uiterlijke vorm vanuit de wetenschap, dat dát, wat gebeurt, goed is en gebeuren moet als ervaring voor het individu en het collectief. Er was geen andere optie mogelijk. Atlantis had zijn toppunt bereikt, was over zijn technologisch, spiritueel en kosmisch hoogtepunt heen. En de Goden verloren hun macht. De vrouwen baarden puur stoffelijke kinderen, de mannen riepen zichzelf uit tot koning.

HET DEKSEL VAN DE ARK DES VERBONDS GELICHT…

Ik, Ankhmania, lichtte het deksel alleen -het deksel, dat eerder door tientallen gelicht was- alleen met al mijn kracht om de Graalbeker in de reactor te verplaatsen. De Graalbeker viel niet te vinden. Velen hebben lange, lange, lange tijd gezocht naar de Graalbeker. Maar dwaas als zij waren: één moment van concentratie, één moment van afstemming op mij, één moment van afstemming door de materie, de onyx plaat, met de werkelijke beker, had hun helder in de geest de beker getoond. Maar ‘helder in de geest’ betekent: in jezelf, vanuit jezelf, met jezelf, namens jezelf in verbinding treden met de Heilige Graal. Vele malen had ik gezegd: drink, drink mijn kinderen drink. Atlantis ging voorbij. Het moment was aangebroken, het moment, waarop de kracht van de Graal uit het niets in mijn handen gematerialiseerd werd en ik hem opdroeg aan de Goden. En ik sprak:

“MIJN HEER EN MIJN MEESTER, WIE GE OOK ZIJT EN WAAR GE OOK BENT, 

NEEM DIT ALS HERINNERING AAN ATLANTIS.”

Toen mijn handen van elkaar gingen, had ik twee bekers, twee precies gelijke bekers. En mijn Heer en mijn Meester sprak tot mij: 

“DE KRACHT GEZA IS GEBOREN. HET PLAN VAN DE MEESTERS KAN VERDER WORDEN UITGEWERKT OP GEZA. ÉÉN BEKER BLIJFT OP AARDE. MEN ZAL ERNAAR ZOEKEN. ÉÉN BEKER NEMEN WIJ MEE ALS HERINNERING AAN DE GROTE KRACHT, AAN HET KOSMISCH EN GEESTELIJK BEWUSTZIJN, AAN DE BRON VAN HET LEVEN EN DE BRON VAN LIEFDE, ZOALS DIE OOIT OP AARDE IN LEMURIA EN ATLANTIS GELEEFD HEEFT. ZE ZULLEN GELIJK ZIJN AAN ELKAAR. ALLEEN HET BEWUSTZIJN VERTELT HOE MET DEZE BEKER TE HANDELEN. HET VINDEN VAN DE BEKER ALLEEN IS NIET GENOEG, ALS JE HEM NIET VULLEN KUNT MET DAT WAT ERIN HOORT.” 

Na deze ceremonie wist ik dat de tijd van Atlantis snel voorbij zou zijn. De tijd verstreek. De stoffelijke mens greep de macht. De Goden van Atlantis lieten de Aarde en Atlantis los. Atlantis was overgeleverd aan materie, aan wellust. Nog diezelfde dag stortte de mens op Aarde, de overgebleven Atlantische mens, zich in de poel van wellust, macht en heerschappij. Ze dachten werkelijke Goden te zijn.

… EN DE ZIEL VAN DE GRAAL ZONG…

De avond viel en het licht verdween. Toen de dag begon, bleef het donker. Uit de sarcofaag kwam een geluid, een prachtige toon, een zuivere toon, die aanzwol, die de stoffelijke oren kapot maakte, die de stoffelijke mens hartverscheurend deed schreeuwen van angst en pijn. Het was de toon van de beker. Het was het geluid van de ziel van de beker, die uit de sarcofaag naar buiten kwam. Het was de sarcofaag, die daarna ging trillen. Wat overbleef was geen levensbron als sarcofaag, maar was een pure, stoffelijke atoomreactor. Geen fusie, maar een splitsing -want een fusie was een fusie tussen twee soorten– maar een splitsing tussen beide soorten goed en kwaad werd door de atoomreactie tot stand gebracht. De hele planeet Aarde was gehuld in duisternis, as, vuil, zand, lichamen, bomen, dieren werden met grote snelheid door de lucht gesmeten. De aantrekkingskracht van de Aarde, het zwaar en stoffelijk willen zijn en macht willen hebben, maakte, dat de as, de lichamen, de mensen naar de Aarde terugvielen. (Continenten verschoven, Atlantis verzonk in de Atlantische oceaan).

UIT STOF ZIJT GIJ GEBOREN…TOT STOF ZULT GIJ VERGAAN…

De Aarde was lang duister door de stof van de explosie, bijna leeg en onbevolkt en wachtte in de na-Atlantische periode op nieuwe incarnaties. Nieuwe incarnaties die hun oude, zelf veroorzaakte karma met zichzelf moesten confronteren. Het rad der wedergeboorten begon, was voor het eerst geheel in werking getreden. Het leven, dat (vanaf toen ter lering vanwege het tenondergaan van Atlantis) lijden is (geworden), zette zich in. Het karma der mensen was geboren en noodzakelijk geworden om te evolueren in zijn stoffelijke vorm. Vele zielen incarneerden met spoed om even zo spoedig weer terug te keren na door elkaar te zijn gedood. In uw Boek der Boeken staat dit beschreven als (een gevecht tussen uitsluitend) Kaïn en Abel, maar dit was een symbolische beschrijving van een grote volkerenmoord (tussen twee grote volkeren; de eerste oorlog tussen mensachtigen). De mens was puur stoffelijk geworden in de herkenbare gedaante van nu. Het lichaam veranderen in elke gewenste vorm zoals in Lemuria en Atlantis, was niet meer mogelijk op enkele uitzonderingen van bepaalde groepen of personen na. 

Kijk naar de technologie. De technologie van de hedendaagse Aarde is praktisch gelijk aan die gedurende de Atlantische periode. Ge zijt in staat satellieten te lanceren. Ge hebt op Aarde landingsbanen voor buitenaardse voertuigen! Nog steeds vinden landingen plaats in de onmiddellijke omgeving van de Grote Piramide van Cheops te Gizeh. Nog steeds, nog steeds bezoekt de kosmos met zijn ruimteschepen uw planeet om te kijken, om te luisteren, om met enkelen terug te gaan in regressie naar Atlantis en te komen tot een nieuwe kosmische copulatie.

Voel, voel en ervaar dat de tijd, waarin ge leeft in vele opzichten te vergelijken is met Atlantis. Veel van dat, wat verborgen was, komt boven water, zoals Atlantis boven water kwam, alles open en eerlijk zichtbaar maakte. Uit het niets is het iets geboren. Na uw laatste wereldoorlog was de Aarde arm, plat en gevuld met verdriet. Een nieuwe Aarde kon geboren worden. Een nieuwe manier van leven met een grotere technologische kennis, met een sterkere vrijheid, met een dieper gevoel van spiritualiteit, met vele regressie-informatielijnen naar Atlantis. Ook Egypte met zijn Ankh keerde terug onder de mensen. De huidige tijd op uw wereld zal moeten uitmaken of de mensheid nú, na lange tijd, eindelijk weer in staat is om vanuit zichzelf met de Goden van Atlantis om te gaan. Uit het iets ontstond de schepping. Vernieuwing en geestelijk bewustzijn hebben weinig nodig om te leven en tot grote bloei te komen. Uit de schepping ontstond land. En op dat land bouwden de hogepriesters een hoogaltaar. Op dát hoogaltaar staat de beker van de Heilige Graal. Zoek niet langer naar de inhoud van die beker: 

MAAR WEET, MIJN VRIENDEN OP AARDE, DAT Ù DIE INHOUD BENT! ELKE DAAD VAN BEWUSTZIJN, ZAL EEN DRUPPEL PRANA IN DIE BEKER TOEVOEGEN!

IK, ANKHMANIA, GROET U IN LIEFDE &VERBONDENHEID.

Remon; 

Veel is mij –en in onze groep- bekend, overgedragen in en uit de kracht van Atlantis. Ook verschillende Atlantische geneesmethodes die vandaag de dag door hen die daar kennis van hebben weer gebruikt worden. Meester Ankhmania is opnieuw in dit leven, mijn -en onze- geliefde Meester, Leraar en Mentor al 30 jaar lang. Vele colleges, jaren lang, in de Lemuriaanse, Atlantische en Egyptische kennis en mystiek zijn door hem aan een kleine selecte groep op Aarde overgedragen. De werkelijke waarheid over de piramides, de Ark Des Verbonds, de Ankh en de Heilige Graal, hun bouw, verblijfplaats, vorm, inhoud, afkomst en werking zijn ons voor een groot deel bekend, maar niet alles. 

Dit artikel is een door mij geselecteerde schets, geselecteerd, omdat ik niet alles publiekelijk wil maken. Maar wel een schets van grote waarde! Het gaat hier om de waarheid, zoals het echt heeft plaatsgevonden, niet zoals mensen het graag zouden willen zien in hun wildste fantasieën. Geheimen van Atlantis zijn hier onthuld, de mythe van de mythe ontsluierd. Haar ligging en levende legende, door niemand minder dan de hoogste kracht van Atlantis zelf. Meer kan of mag ik niet voor u doen. U bent nu als lezer van dit artikel in onze hogere studie over Atlantis, een bijna ’gewijde,’ zeker als u het ook begrepen en aanvaard heeft en de kennis heeft toegevoegd aan uw ziel. Misschien is het aardig om te weten dat het bekende symbool van de “Franse Lelie,” niet afkomstig is uit Frankrijk, maar toen reeds zijn wortels kende in Atlantis. De “Atlantische Lelie” zou een betere benaming zijn gezien de werkelijke oorsprong.

ATLANTIS ZAL HERRIJZEN…

“Water zal land worden… land zal water worden.” Het nadenken over Atlantis is een goede zaak, correct –als hier beschreven- of minder correct, via menselijke interpretaties, want eens… zal Atlantis weer herrijzen boven de waterspiegel. De grote piramide(s) zullen gevonden worden, men zal ontdekken dat zij nog steeds werkzaam zijn naar de kosmos, maar men zal nog veel meer ontdekken dat nog steeds werkzaam is, dat hier nog niet publiekelijk beschreven mag worden. Als dat wel zover is; “op de tijd die er voor staat,” dan is er een ander tijdperk op Aarde aangebroken, het tijdperk van de Heilige Graal. Opnieuw onder leiding en gestalte gegeven door de Meester der Meesteren van Atlantis en Egypte: Meester Ankhmania. Als dat tijdperk aanbreekt -en dat zal eerder zijn dan u verwacht- zal voor zeer velen op Aarde, hoog in de lucht, een enorme Graalbeker te zien zijn, gedragen door twee handen, waaruit een groot wit paard met vleugels uit opstijgt… Persoonlijk hoop ik dat dat een Eenhoorn zal zijn. Dit zal wis en waarachtig werkelijk visueel gaan plaatsvinden! En de mensheid zal –ondanks dat zij tegen die tijd meer weet en zal begrijpen- meer dan verbaasd staan…

ATLANTIS… DE GEUR VAN GEESTELIJKE WERELDEN…

“Atlantis, mijn geliefde Atlantis, ik heb u lief, zo innig lief…” Woorden van Meester Ankhmania, waarbij ik, Remon, mij volledig in kan bekennen, erkennen en herkennen. De Ankh, het symbool van Meester Ankhmania, aan ons bekend en de wetenschap hoe er mee te werken in dienstbaarheid aan anderen, is een onderdeel van mijn en onze missie. Ook heilige instrumenten van kosmische oorsprong, die al in Atlantis gebruikt werden voor heling, zijn bij mij en anderen aanwezig. Een ieder die al zo’n instrument in huis heeft, is zichtbaar op schermen in overvliegende ruimteschepen, afkomstig van andere planeten. Er wordt al mee gewerkt door ingewijden, maar pas over 150 jaar zullen deze instrumenten en hun werking door de huidige niet wetenden, oningewijde, volledig erkend worden op Aarde. 

Wilt u in contact komen met de trilling van Atlantis in een verstilde meditatie, doe dat dan op het uur wat daar voor staat; in de vroege ochtend tegen zonsopgang.

Atlantis, een continent waarin de pracht van bloemen, de geur van geestelijke werelden en de kennis van de kosmos een belangrijk deel uitmaakten van het leven in Atlantis. Atlantis, we zullen elkaar terugvinden, samen met zeer vele anderen en ons werk voortzetten, op de basis van Lemuria, via de gedachte en de trilling van Atlantis, in de mystiek en de kracht van Egypte, onder de bezieling van het tijdperk van de Heilige Graal… 

Atlantis, Osiris, Ankhmania, Ishwara.

Moge het licht en de trilling van Atlantis u allen bereiken en bezielen, versterken en geestelijk verheffen. Om zo de evolutie van de mensheid op Aarde, sterker gestalte te geven en te bespoedigen. In de kracht Ankhmania, Atlantis, Atman.

Met dank aan 1081.

Croh Däk grahatha. Däk grahanthi. On Amna Grun Däk.

Met een Atlantische groet;

Remon –Reiziger in de Ruimte

Bron: Niburu.nl